Bilbao — ZeebruggeDAG 1
— door Filip en Joke
— Maandag 24 juli 2023, Bilbao
Op maandagavond 24 juli 2023 om 20 u worden de meertouwen van MV Finneco II losgegooid in de buitenhaven van Bilbao. We vertrekken ruim voor het voorziene uur. Het 230 m lange Finse roro schip met 5,9 km laadruimte en 7 dekken verlaat op eigen kracht de haven maar krijgt begeleiding van een zeesleper voor het geval dat… De terugreis van 71 uur en 3 nachten naar Zeebrugge is begonnen. Om 18 u werden we met de wagen voorgereden naar het grote ruim door de staf van de scheepsagentuur Toro y Betolaza. We waren op onze hoede voor het inschepingsprotocol want bij de heenreis hadden ze onze familie, 2 andere passagiers en 3 truckers met hun speciale lading 3 u laten wachten bij het uitklaren en dat zonder aanwijsbare reden. Joris heeft ons toen van nog langer wachten gered. Maar deze keer verliep alles zoals het hoorde.
Met een laatste “eskerrit asko” (Baskisch voor dank u) en “agur” (tot ziens) namen we afscheid van de TB staff.
We sturen Joris een berichtje dat we goed vertrokken zijn en hij bevestigt prompt. Op zee staat een zeegang van 2,5 m, waait de wind uit NW bij 5 Beaufort en zijn er regelmatig felle buiten. Een ietwat ongewone regenboog kleurt de lucht. De haven en de talrijke voor anker liggende schepen zijn na een uurtje een flauw lijntje aan de einder. De contouren van het groene en bergachtige Baskische en Cantabrische landschap zijn nauwelijks te ontwaren door de beperkte zichtbaarheid. De voorbije twee weken hebben we de kust verkend en heel wat gewandeld, onder andere in de unieke Picos de Europa vanuit het bergdorpje Sotres.
We worden twee aparte kajuiten toegewezen (dubbele kajuiten zijn er niet). Elke kajuit is eenvoudig maar praktisch ingericht met een kooi, bureau en comfortabele stoel, bergruimte, een koelkast, leeslamp, TV scherm (met o.a. twee chinese zenders – een erfenis van de Chinese scheepswerf?), 220 V aansluiting, intercom en aparte badkamer. Wifi is er niet en GSM ontvangst evenmin. We brengen een extra kampeerstoel mee voor aan dek (bij gebrek aan zitmogelijkheden) en wat extra lekkers. Alle kajuiten liggen op eenzelfde gang boven het centrale laaddek. De brede overwelving zorgt voor de nodige trillingen tijdens de vaart en dat door de stampende motoren en langere-dan-gewoon aandrijfas; gelukkig is het storend geluid minder erg dan bij de heenvaart.
In de mess om de hoek staat een eenvoudige koude schotel klaar die we verwacht worden zo snel mogelijk op te eten. Het vroege Europese uur is te begrijpen daar het schip op de Finse tijdzone draait. Is een beetje spijtig zo vroeg op de avond want die middag aten we naar Spaanse gewoonte laat een heerlijke lunch in de brasserie van het Guggenheim museum. Eten in Bilbao is trouwens een ervaring op zich. De avond ervoor aten we pintxos (kleine hapjes van allerlei lokale bereidingen op een schijfje stokbrood).
Onvergetelijk!
Intussen hadden we de einder al afgespeurd naar interessant zeeleven. Na een uur zien we een eenzame grauwe pijlstormvogel elegant zwevend boven de golven, het levende bewijs dat we op volle zee varen. Een reden om deze tocht te maken is dat de Finneco II dwars door de Golf van Biskaje vaart en dat is nu juist in Europa een van de beste plaatsen om zeezoogdieren te zien. Tijdens de heenreis zagen we een groep van gewone dolfijnen die springend verder zwommen, een dwergvinvis kwam meerdere keren aan de oppervlakte en nadien zagen we nog twee niet nader geïdentificeerde walvissen. Niet slecht. Het veronderstelt wel heel wat turen naar de zee en daarvoor kreeg ik een plaatsje toegewezen in de beschutting van de schoorsteen, een verdieping hoger dan de passagiersruimte. Vanavond is de zee iets te woelig voor betrouwbare waarnemenigen.
Intussen is de nacht gevallen, en trekken we ons terug om te lezen, bij te praten en aan dit verslag te schrijven. Tegen 23 u (op het schip 24 u Finse tijd) kruipen we onder een typisch Scandinavisch dekbed en vallen in slaap op een licht rollend en stampend schip.
***
